Ma l’è bell, quii bei matinn,
quand cumincia a ris’ciarass
San Tumaas, Brünaa, ‘l Bisbin,
‘ma l’è bell, guardà d’in bass!…
Par de vess in d’un tazzin,
cunt ul boord tütt induraa:
Comm l’è tantu piscinin
giù ‘n del fuund, indurmentaa.
Già sa smorzan, scià e là,
in süi straad i lampadin
e sa pizza, in certi cà,
scià e là un quaj ciarin.
Pö sa seent una campana
eccu… un’altra la respuund.
Sa sbarata una persiana
e pö n’altra giù là in fuund…
Cun sü ‘l vell, una vegèta,
e in di man ul sò breviari,
la ven giò d’una strecèta,
e la recita ul rusari.
Là, sül laagh, una barchèta
in sül laggh un poo increspaa,
la và là bela quieta:
l’è quiett, ma ventilaa;
gh’è la breva legerina
che la bufa par in sü…
ma l’è bell, a la matina
a vess bun… de levà sü.
In sül mœll, gh’è un pescaduur,
che ‘l fà nanca sü ‘na piega…
… l’è ‘l sò urari de fà ‘l sciuur,
… fina al fischiu de butega.
Gh’è scià ‘l tramm, che và a Cantüü:
ul tranvieer al ga dà deent,
ma in di cürvi al mena ul cüü
e’l và là, tütt bicucheent…
Pö gh’è i donn de la muntagna:
vegnan giù ‘ncà quand che ‘l piööv,
cun ‘na cesta e ‘na cavagna:
“Sciuria mia, vurii j ööv?”.
E quialtar de Culonn,
cul büteer… de margarina…
Oh Madona, quanti donn,
al batell de la matina!
E cumincian i frecass,
i duluur e tütt i maa:
Comm l’è ‘dree par dissedass…
Comm l’è bela e dissedada.
Piero Collina