Dialetto

DEDICATA AI… BRONTO…LARIO

E i sann tütt luur, e i fann tütt luur,
balòss e canàja, barbuni, dutüur,
sistemen el mund
intant ch’inn drèe a mangià,
diventen gentil
quand i tröven de ciulà.
Sempru incazzàa cun la facia verda,
sempru prunt a vend anca la merda,
sempru prunt a fa’ la roba giusta
e pö de dree g’hann sempru scià la frusta.

Vann in Tailandia in lècc cui tusanett
e pìchen la sua perché füma i sigarett…

E disen poor Italia, poor Italia
e disen poor Italia, poor Italia
e disen poor Italia, poor Italia, poor Italia, poor Italia
prunta una cruus per chi che sbaglia…

Prunt a sparà a chi pröva a fa’ quaicoss
apena gh’è un prublema
la büten in del foss
apena levàa sö se caghen adoss
l’è la filusofia per creed de vèss balòss.

I se scandalizen pèrchè gh’è la guera,
i büten giò i fiöo’n de la rüdera,
te varden crepà cun scià na cinepresa
e pö se scunden tücc dent in gesa.

I hann rubàa tütt quel che gh’era de rubà
i hann metüu in galera e i han tacàa a caragnà…

Se va ma’ quaicoss
ghe l’han col guernu,
Se va ma’ tütcoss
ghe l’hann cul Padreterno,
se’l fa cold i vören l’invernu
se’l fa frècc chi vaghen a l’infernu,
vören la calma e fànn dumà casott
crumpen tutcòss
e ghe va mai ben nagott,
disen che lur ciapen urdin de nissön
e fann tütt quell
che g’hann dì in television.

Pasen la vita a pisàa cuntra’l veent
perché l’impurtant l’è mai vèss cuntent.

Sempru in prima fila
quand finiss la bataglia…

Poor’ Italia – Davide Van De Sfroos

OTTOBER SU ‘L LAGH

Gh’è una nebbietta dòra e celestina
che la vestiss i piant, i cà, i villett.
I praa, bèj verd anmò, fann toilette:
póccen in la rosada la vestina

fada de fiorellitt, infolarmaa,
che vorarìen corr giò, tucc, a stimass
vardàndes in d’el lagh… i scoeuj e i sass,
che vanzen foeu de l’acqua, hin lì incantaa:

speccen el sô ch’j a scalda e, dòr, j a fassa…
I piant – che bèj, vardee! – hann pizzaa in su i mont
foeugh e foghitt de foeuj ross, legriós.

Ol murell – voeuj – el speccia duu moros
(forsi anmò indormentaa?)… tuttcòss è pront…
… On campanin el piang: “El temp, se ‘l passa!”

GISELLA AZZI

IL RISVEGLIO DI COMO

Ma l’è bell, quii bei matinn,
quand cumincia a ris’ciarass
San Tumaas, Brünaa, ‘l Bisbin,
‘ma l’è bell, guardà d’in bass!…

Par de vess in d’un tazzin,
cunt ul boord tütt induraa:
Comm l’è tantu piscinin
giù ‘n del fuund, indurmentaa.

Già sa smorzan, scià e là,
in süi straad i lampadin
e sa pizza, in certi cà,
scià e là un quaj ciarin.

Pö sa seent una campana
eccu… un’altra la respuund.
Sa sbarata una persiana
e pö n’altra giù là in fuund…

Cun sü ‘l vell, una vegèta,
e in di man ul sò breviari,
la ven giò d’una strecèta,
e la recita ul rusari.

Là, sül laagh, una barchèta
in sül laggh un poo increspaa,
la và là bela quieta:
l’è quiett, ma ventilaa;

gh’è la breva legerina
che la bufa par in sü…
ma l’è bell, a la matina
a vess bun… de levà sü.

In sül mœll, gh’è un pescaduur,
che ‘l fà nanca sü ‘na piega…
… l’è ‘l sò urari de fà ‘l sciuur,
… fina al fischiu de butega.

Gh’è scià ‘l tramm, che và a Cantüü:
ul tranvieer al ga dà deent,
ma in di cürvi al mena ul cüü
e’l và là, tütt bicucheent…

Pö gh’è i donn de la muntagna:
vegnan giù ‘ncà quand che ‘l piööv,
cun ‘na cesta e ‘na cavagna:
“Sciuria mia, vurii j ööv?”.

E quialtar de Culonn,
cul büteer… de margarina…
Oh Madona, quanti donn,
al batell de la matina!

E cumincian i frecass,
i duluur e tütt i maa:
Comm l’è ‘dree par dissedass…
Comm l’è bela e dissedada.

Piero Collina

LA BEFANA

I scarp rott, la scua in man,
cunt i pezz in del pastran,

cul scialett a penzulun,
ul pedagn e un capelun,

un gran nas e senza dent,
ma cui occ bei surident,

sacc in spala, strepenada,
finalment l’è arivada,

quela vegia carampana,
la simpatica …


primodi48

SANTA LUCIA a Napule

Comme se frícceca la luna chiena!
Lo mare ride, ll’aria è serena…
E’ pronta e lesta la varca mia…
Santa Lucia, Santa Lucia!

Stu viento frisco fa risciatare:
Chi vo’ spassarse jenno pe mmare?
Vuje che facite ‘mmiezo a la via?
Santa Lucia, Santa Lucia!

La tènna è posta pe fa’ ‘na cena;
E quanno stace la panza chiena
Non c’è la mínema melanconia.
Santa Lucia, Santa Lucia!


Sul mare luccica l’astro d’argento;
Placida è l’onda, prospero il vento.
Venite all’agile barchetta mia!
Santa Lucia, Santa Lucia!

Con questo zeffiro così soave
Oh com’è bello star sulla nave!
Su passaggeri, venite via!
Santa Lucia, Santa Lucia!

In fra le tende bandir la cena
In una sera così serena
Chi non dimanda, chi non desia?
Santa Lucia, Santa Lucia!